Je hebt gladjakkers die je een hoofdpijnwijn kunnen aanpraten alsof je een Pétrus of Pommard gaat drinken. Bij het aanbevelen houd ik van kort en krachtig. Praatjes vullen geen glazen zogezegd. Toen ik in Italië woonde had ik een favoriete enoteca die wijn rechtstreeks uit het vat in de fles bottelde waar je bijstond. Als ik weer eens wat nieuws wilde proeven vroeg ik wat de eigenaar kon aanbevelen. 'Neem deze', sprak hij dan zonder omhaal, 'questo é buono'. En altijd had hij weer gelijk.
Bij Restaurant Keuken & Deli in Utrecht zijn ze bedreven in het tegenovergestelde: niet omstandig aanprijzen maar onhandig afbreken. Uit de interessante wijnkaart kies ik de Primitivo 2009 van Cantine Due Palme. Deze Pugliese wijn is meermalen bekroond, Due Palme is een wijndomein van naam. Nog maar net terug uit Puglia is deze warme, volle wijn een voor de hand liggende keus op deze koude avond. Maar dat feest gaat niet door, zo komt de bedrijfsleider ons vertellen. Hij heeft een alternatief dat hij buitengemeen onhandig probeert te verkopen. 'Nee het mag geen echte Chianti Classico heten'; 'de wijn rijpt niet in eiken vaten maar in cementen bakken'; 'wel behoorlijk wat zuren maar hij is echt heel lekker hoor'. We bekijken de fles en zien dat het wel degelijk een echte Chianti is, met de hoogste DOCG-klassering nota bene, afkomstig uit het gebied tussen Florence en Siena.
De Foss'a Spina is duidelijk te kort gedaan, zo blijkt te meer na proeven. Niet de volheid van de Primitivo maar wel de ronde elegantie met rood fruit wat een goede Chianti zo lekker maakt. O ja, de uitspraak is trouwens 'kianti' beste bedrijfsleider, en zeg de volgende keer gewoon alleen dat die kundige Florentijnse wijnboer de wijn 'buono' vindt.
 |
Deze
Gallo Nero geeft aan dat de producent is aangesloten bij het consortium
van wijnboeren in de Chianti Classico. Geen haan? Geen punt! Er zijn
meerdere gerenommeerde producenten die niet bij dit consortium zijn
aangesloten en toch uitstekende wijnen maken.
|
