We zitten weer in het wildseizoen! Gisteren aten we in restaurant Citrus een heerlijke hertenfilet. Mooi op smaak gebracht met een rijke jus van rode wijn, truffel en paddestoelen. En van het wijnadvies werden we al helemaal vrolijk: een fles van Brunello-familiebedrijf Collemattoni uit Montalcino. Toe maar: Brunello! Maar nee, die was het niet - en ook niet z'n jongere broertje Rosso di Montalcino. Ik wist niet beter dan dat dit ter plekke de enige wijnen waren. Maar nu blijkt er dus een eigenwijze Toscaan te zijn die z'n Sangiovese-druiven in Montalcino aanvult met druiven uit het aangrenzende dorpje. Dan mag het geen 'Rosso di Montalcino' heten, dus dan noem je je wijn toch gewoon 'Rosso Toscano'? Voeg daar voor het verleidingseffect nog 'Adone' aan toe op het etiket - de Griekse god Adonis - als hint naar een veelbelovende body.
Je hebt Sangiovese en Sangiovese. In Montalcino halen ze uit de lokale kloon Sangiovese Grosso spectaculair rijke wijnen, terwijl de druif in noordelijker regionen vaker dan mij lief is in dunne zurige tafelwijnen te vinden is. In deze Rosso Toscano hebben ze een mogelijk al te fris zuurtje slim weggepoetst met een toefje Merlot (5%). Die minimale blend zou vloeken in de Brunello-kerk zijn, maar hier pakt het prima uit.
Ook anders dan bij Brunello is dat er aan deze wijn geen hout aan te pas komt. Dat betekent minder gelaagdheid maar wel een mondvol rijp rood fruit en frisse zuren. Hij is vol en rond maar zonder het robuuste karakter van z'n grote broer. Een medium body adonis zullen we maar zeggen. De wijn drinkt verraderlijk lekker weg; verraderlijk omdat er wel 14,5% op de teller staat. De neus mag er ook zijn: een lekker herfstig boeket met een snufje leer, tabak en bramen.
In Nederland is deze 'kleine Brunello' verkrijgbaar bij wijnimporteur Brand: 'zelden hebben we een dergelijke fenomenale wijn kunnen aanbieden onder een tientje!' Inderdaad zelden, want hij kost € 10,25.
