@Südtirol: Cabernet Sauvignon in Merano

Merano is een verademing voor wie na alle knusse bergdorpjes toe is aan stedelijk vertier. De frisse alpenlucht mengt hier met een air van savoir-vivre. Deze kuurstad was eeuwenlang de hoofdstad van het graafschap Tirol. Nu is het een wonderlijke smeltkroes van alpiene en mediterrane invloeden. Je treft er serieus geschoeide wandelaars op weg naar de omringende bergtoppen en even verderop zit het door oleanders en palmen omzoomde terras vol met prosecco lurkende mondaine types. Een groot voordeel van Merano is dat het er altijd een stuk warmer is dan in de nabij gelegen bergdalen. In ons dal is het vandaag fris en regenachtig, dus rijden wij naar Merano.

Daar aangekomen is het lunchtijd. Een oud kasteeltje heeft een weelderige tuin met een bistro. Daar eten we verse pasta met: jawel, Cabernet Sauvignon! Ik was mijn nieuwe favoriet even uit het oog verloren. Je ziet 'em hier ook nauwelijks. Uit het zuiden van de regio (onder Trento) komt deze Cabernet Sauvignon Il Ciliegino van La Vigne. Honderd procent Cab S, waarbij 5% van de druiven is gedroogd door appassimento - de truc die ze ook bij Amarone uithalen om smaak en restsuiker extra aan te zetten. Het is al een vreemde druif voor deze regio en dan hebben we hier ook nog te maken met een wijnhuis dat relatief weinig flessen produceert. Een goed bewaard geheim dus. Het is een bijzonder fraai glas met aroma's van zwarte kersen en bramen gevolgd door een volle smaak waarin we een klein kruidig spoortje vanille ontwaren. 
 

Rustig uitbuiken is er niet bij, we gaan in looppas verder over de Sissi-wandelweg. Keizerin Sissi was volgens de overlevering zeer gecharmeerd van Merano. En op Hongarije was ze ook al dol. Maar een gezellige wijndrinker zal het niet geweest zijn, de grande dame was graatmager en permanent op dieet.

@Südtirol: op hoog niveau

Naast wijn drinken kun je hier ook aardig wandelen

Voor het tweede achtereenvolgende jaar vieren we vakantie in Süd-Tirol. Ik heb als Italofiele snob lang volgehouden dat we in de Alto Adige zaten, maar eigenlijk noemt iedereen het hier Süd-Tirol. Ik had bij Tirol (en dus ook bij de Italiaanse variant die eigenlijk bij Oostenrijk wil horen) altijd het beeld van houten chalets, rondborstige dames in dirndl-jurken en liters bier pompende mannen in lederhosen. Dat van die houten chalets klopt wel en dirndl-dames met hout voor de deur zie je hier ook wel, zij het voornamelijk in de bediening om het wachten op je bestelling te veraangenamen. Bier wordt zeker gedronken maar vaker staan ze aan de bar met een glas wijn in de hand. Geen wonder, ze maken in Süd-Tirol verdomd goede wijnen.

Het is drinken op niveau hier, vele meters boven zeeniveau. Tegen de steile bergwanden staan de wijnranken keurig in rijen opgesteld. Het zijn ideale omstandigheden met koele nachten en zonnige dagen. Aromatische witte wijnen gedijen hier uitstekend. Maar anders dan in de Elzas biedt Süd-Tirol ook nog een scala aan rode wijnen. Bingo voor de wijnliefhebber dus. Het is voor mij een feest van weerzien met oude bekenden. Van Muri-Gries dronk ik dezer dagen de fluwelen bramenbom Lagrein en van Cantina Tramin een delicate Pinot Grigio.

Nog iets nieuws onder de alpenzon? Jazeker, ik ontdekte zomaar een mij volstrekt onbekende druif. Schiava heet 'ie, of Vernatsch in het Duits. Het is de oudste inheemse druif van de streek. Het was een zeer aangename kennismaking uit de fles van een St. Magdalener Classico die ik soldaat maakte. Heel veel Schiava en een klein beetje Lagrein in de blend. Een mooie medium body die niet scoort met alcohol maar met de finesse van een Pinot Noir en een boterzachte afdronk. Alle bosaardbeitjes die we langs de alpenweiden aantroffen komen hier terug in de smaak. Als ik ooit een eigen wijngaard ga bestieren dan moet het hier zijn. Zonder Tirolerhose maar wel met zo'n leuk alpenhoedje op de kruin.

Hongaars droomduo

Een bevriende Hongaarse die niet in wijn maar wel in kunst geïnteresseerd is, kwam met deze fles aanzetten. 'Ik hoop dat 'ie lekker is, ik vond het etiket mooi.' Helemaal geen gekke gedachte, ik kijk ook altijd naar het plaatje en bij twijfel kies ik de fraaiste. Álom heet de wijn, Hongaars voor 'droom'. Een jonge kunstenaar tekende voor het ontwerp, achter de inhoud zit wijnhuis Hilltop uit Neszmélyi. Een respectabele producent uit een bescheiden wijnstreek die ten noordwesten van Boedapest ligt. 

Van bescheidenheid is in het glas geen sprake. Deze blend van Sauvignon Blanc en Gewurztraminer (of Tramini zoals de druif in Hongarije heet, om helemaal precies te zijn Piros Tramini) knettert het glas uit. Een zwoel boeket van bloesem, abrikoos en rijpe perziken: de Gewurztraminer valt direct met de deur in huis. Gelukkig dat de afdronk onder dit aromatische geweld niet uit de bocht vliegt: die is dankzij de Sauvignon Blanc in balans met wat frisse citrussmaken. Het is een mooi duo, deze druiven samen. Wat zeg ik, een droomduo!

@Paris - Clairet de Bordeaux tegenover Bulgari

We hadden de Arc de Triomphe al afgestreept van het lijstje. Soepeltjes langs de rijen gemanoeuvreerd en weer terug de Champs-Elysées op. Ook daar hele volksstammen mensen die over de volle breedte van het trottoir uitzwermen langs formuleterrassen en kledingzaken. Bij Louis Vuitton staat een rij, vast en zeker om het wanstaltige gouden skelet van de dinosaurus in de etalage beter te kunnen bekijken. Even verderop zit weg uit de drukte wijnbar L'Ecluse. Met een schuin oog kunnen we Armani in de gaten houden en nog dichterbij zit de designbunker van Bulgari. L'Ecluse voert het motto 'Le paradis à Paris des amateurs de vins de Bordeaux', oftewel alles ten dienste van de Bordeauxliefhebber. Ook enkele dure jongens kun je hier per glas drinken. Het is aardig warm zo rond het middaguur dus meer dan de Saint-Estèphe of Saint-Emilion lonkt een koel glas witte wijn. Maar dat is niet echt de fort van de Bordeaux, dus kiezen we voor de Clairet van Château Fayau. 

 

Clairet? Die zie je niet zoveel in Nederland. Een goed bewaard geheim waar ze vooral in de Bordeaux zelf van genieten, deze twijfelwijn die tussen rosé en rood in zit. Het sap blijft langer in contact met de schillen van de blauwe druiven dan bij rosé. En dan krijg je dus ook een vollere smaak. De aroma's en smaak zitten barstensvol sappig rood fruit. Aardbeien, frambozen, kersen en wat al niet meer. Rond maar ferm met frisse tannines. Goede body ook vind ik, terwijl ik de omgeving scan op BF'ers. Helaas. De hoop dat we Carla Bruni nog even binnen zien wippen aan de overkant voor een paar oorbellen blijft ijdel.