Na alle dikke wijnen bij de kerstdis was ik wel weer toe aan het frisse raffinement van de Duitse wijnen. Riesling, selbstverständlich, maar ook de rode Spätburgunder. Da’s Duits voor Pinot Noir. Ze blijven vaak onder de 13%, wat best een verademing is in deze tijd waar vol rood makkelijk de 14,5 of 15% aantikt. 
Ook leuk is dat de Spätburgunder vlakbij gemaakt wordt: op een dikke 2 uur rijden van Den Bosch in het Ahrdal. De druiven hangen er pitttoresk bij, op steile heuvels met uitzicht op de Ahr-rivier die door hübsche historische dorpjes met vakwerkhuisjes slingert. Het Ahrdal profileert zich met de 3 W’s: wandelen, wijn en welness. De eerste twee zijn alvast gecombineerd in de Rotweinwanderweg, een 35 km lange wandelroute tussen de wijngaarden. Wij liepen daar vandaag een bescheiden deel van in een stralend winterzonnetje. |
| Ahrweiler |
Weer terug in het dal tikken we in het middeleeuws ommuurde stadje Ahrweiler een fles Spätburgunder van coöperatie Mayschoss op de kop. Een club met historie: ze zijn de oudste wijnbouwcoöperatie ter wereld, opgericht in 1868. Geen gek idee van die wijnboeren hier om de handen ineen te slaan. De hellingen zijn zo stijl, dat ze de druiven alleen met de hand kunnen plukken. Zonder bundeling van krachten zouden de wijnen onbetaalbaar zijn. De Mayschoss gaat er goed in, zeker nadat we de de derde “W” afgevinkt hebben in het zwembad van ons hotel. Triple W en drie wijnen om dat te vieren: we drinken een Sekt en een Müller-Thurgau om de Spätburgunder een beetje goed in te bedden. Zum wohl!
