Hobbybier uit Engelen

Ik ben gisterenavond weer eens ouderwets op café geweest. Ouderwets waren ook de rookwalmen die welig tierden, het rookverbod lijkt letterlijk in rook opgegaan. Nadat we daar even over gemopperd hadden, concentreerden we ons op vrolijker zaken: het speciaalbier. Net als bij wijn valt daar een hoop te ontdekken. Op advies van de barman van café De Boulevard kozen we in plaats van Belgisch voor bierbrouwerij Rebels. Bier uit eigen stad, of eigenlijk uit Engelen: een dorp onder de rook van Den Bosch met als belangrijkste attractie het Engelermeer. 

Een verdomd lekker biertje, soepel en fruitig. Het deed me een beetje denken aan een lichtere versie van Ciney Blonde. Petje af, je zou het zo als Belgisch bier van een bekende brouwer kunnen verkopen, terwijl het in werkelijkheid gebrouwen is door een liefhebber in zijn garage (of zijn tuinhuisje, daar wil ik vanaf zijn)! Wat me nog wel intrigeert is de naam. Wat zou erachter zitten? Een ruwe bolster die van rebelse blondjes houdt?

Bordeaux met ballen

Bordeaux is een van de lastigere wijnen voor de wijndrinker. De bandbreedte varieert van superexclusieve snobflessen (zeer in trek bij rijke Chinezen) tot kortingsknallers in de supermarktschappen. En van alles daartussen. Een top-Bordeaux moet het hebben van z'n terroir. De bodem dus, maar vooral de gebiedsafbakening, soms letterlijk bepaald op de vierkante meter. Op basis van een archaïsch systeem waarin de grand cru's nog altijd volgens een klassement uit 1855  worden ingedeeld. De tophuizen varen er wel bij, het merk verkoopt op z'n historie.

In de supermarkt kwam ik de Bordeaux Supérieur van Château David Beaulieu tegen. 'Aanbevolen door wijnschrijvers' stond er bij. Joost mag weten welke wijnschrijvers, maar ik besloot de proef op de som te nemen. Net als de meeste rode wijnen met de appellation Bordeaux bestaat deze wijn voornamelijk uit merlot. De toevoeging Supérieur klinkt heel chic, maar dit betekent niets meer dan dat de wijn een half procent meer alcohol moet bevatten dan een gewone Bordeaux. Verder zit er bijna 20% cabernet franc in en zo’n 10% cabernet sauvignon.

Eenmaal in het glas geschonken stijgen aardse geuren op. De smaak is potig, vlezig: een wijn met ballen kortom. Geen makkelijke klant, stevige tannines, zonder twijfel de schrik van mensen die meer van de wit dan van rood zijn. Meer een mannenwijn, schat ik zo in. Dik stuk rood vlees erbij, heerlijk!

Wijn als concept

Ik kreeg een fles waarin ik de wijn niet kon zien. Voor hetzelfde geld zat er cola in, of port, achter het kunststof groene laagje. Er zit een concept achter. Een club genaamd 94 wines. Dat is - om met Cruijff te spreken - logisch. Ze verkopen namelijk 94 verschillende wijnen. Ik kreeg nummer 22 cadeau: de Chardonnay & Viognier. Prima wijn, licht tintelend, subtiel aromatisch. 

Je kunt een test doen op de berehippe website om te kijken welke wijn het best bij je past. Dan krijg je zes vragen voorgeschoteld, waaronder: 'wat eet je liever: sushi of biefstuk?' en 'waar vind je het fijner om te zijn: op het strand of in het bos?'. Tja, dat hangt ervan af. Maar dat is geen geldig antwoord. Uiteindelijk rept de uitslag, mijn WineID, met geen woord over nr 22. Dat is curieus want dit is wel degelijk mijn cup of tea. Een concept waar nog wat aan gesleuteld moet worden.

Bijna voor niks

Geweldig stad hoor, New York, maar voor de wijnliefhebber een dure grap. Modale wijnen beginnen bij de slijter vanaf 10 dollar de fles (zo'n € 7,50). In een bar heb je daar een glas voor uit hetzelfde genre. Wat dat betreft is het in Nederland beter geregeld. Neem nou deze witte wijn: de Codici Bombino uit Puglia, de hak van de Italiaanse laars. Bij Dirk/Dirck III te koop voor een lullige € 2,89. Geen geld voor een prima wijn waarvan je eigenlijk standaard een doosje in huis zou moeten hebben. 

Bombino dus. Bombino? Had ik nog nooit van gehoord. Wijnschrijver Harold "De Grote" Hamersma beweert dat de druif 'vroeger wel gebruikt werd om wat al te mollige en geparfumeerde witte Duitsers op te frissen'. Fris is de smaak zeker, ik stel me voor (met enige verbeeldingskracht in dit kille paasweer) dat het een ideale zomeravondwijn is: een echte doordrinker, licht en sprankelend. Een zwoele neus ook, met perzik en meloen. Tijd om m'n Budget Top 3 bij te werken. De Bombino komt met stip binnen op nummer 1. Gevolgd door de  Soave Ca Mutti van Albert Heijn à € 2,99. Dirk heeft trouwens een door de Wijnalmanak aanbevolen Soave, die nog weer 20 centen goedkoper is. Hoe krijgen ze het in de fles voor dat geld?? 

Op Goede Vrijdag

Gisteren was het Goede Vrijdag, de katholieke herdenkingsdag van de kruisiging en dood van Jezus. Niet voor niets vormt deze lijdensweg het hoogtepunt van de vastenperiode. De Nederlandse Bisschoppenconferentie decreteerde in 1989: "Wij bepalen dat Aswoensdag en Goede vrijdag dagen van verplichte vasten en onthouding in spijs en drank zijn en dat verder het bepalen van de wijze van de beoefening van boete en onthouding aan het eigen geweten en initiatief van de gelovigen wordt overgelaten." 

Ondanks een degelijk katholieke opvoeding heb ik gisteren gezondigd. Maar er zijn verzachtende omstandigheden (naar goed katholiek gebruik): de wijn die ik dronk is gemaakt door de vrome Benedictijner monniken van Pannonhalmi Apátsági.