Als ik aan de Elzas denk, denk ik aan Gewurztraminer (in het Duits heeft de druif een umlaut op de 'u', in de Elzas doet 'ie het zonder). Maar andersom gaat die vlieger niet op: steeds vaker vind ik een Gewurztraminer in mijn glas die niets met de Elzas te maken heeft. De Italiaanse en de Chileense versie kende ik al, bij de Hema vond ik tot mijn verrassing een Spaanse Gewurztraminer. De naam klinkt overigens niet echt Spaans: Val de Vos. Maar de wijngaarden liggen wel degelijk in het noordoosten van Spanje, aan de voet van de Pyreneeën. De streek heet Somontano, dat net als het Italiaanse Piemonte 'onderaan de berg' betekent.
Omdat ik nog een echte Elzasser had liggen in de kelder - een chique Paul Lorentz met een gouden medaille om de nek van de Grand Concours des Vins d'Alsace - deden we een duo-proeverij. Beide glazen ademen een weldadig boeket uit: tropische aroma's van lychee, mango en bloesem doen de gure winterwind buiten even vergeten. In de mond valt op dat de Elzasser rijker en voller is dan zijn Spaanse neef. De Val de Vos is een lichtvoetige charmeur die het best op zijn plaats is als aperitief. Voor nog geen zes euro is de verhouding prijs-kwaliteit dik in orde. De Paul Lorentz biedt meer body en gaat als eetwijn prima bij de Aziatische keuken. Of bij foie gras of munsterkaas, voor de liefhebbers uiteraard.
