Ver weg van alle toeristentrekkers in het centrum eten we bij enoteca Tramonti & Muffati. We zitten in een zijstraatje van de Via Appia Nuova, de jonge naamgenoot van de antieke Via Appia die al in de vierde eeuw v.C. werd aangelegd. De zaak staat niet in de reisgidsen, maar wordt wel al jaren aanbevolen door de Gambero Rosso. Hier geen muzak maar serieus klassiek: op de eerste pagina van de menukaart vinden we het muzikale programma van die avond.
Terwijl de pauken aanzwellen bestellen we een antipasto dat in z'n eenvoud toch aangenaam verrast: carpaccio van courgette met pecorino, pijnboompitten en munt. Aangemaakt met olijfolie en citroensap. Hierbij drinken we een glas Virtù Romane van Tenuta Le Quinte uit de eigen streek Lazio. Zo zitten we direct aan een (witte) wijn met 14% op de teller, maar wat een raffinement. Ik ruik bloemen en verse munt en proef perzik en peer. De afdronk is vol, fris en ook een tikje zuivelig. 
We duiken weer in de menukaart, die beknopt is met een sterk Romeinse inborst. Bij het hoofdgerecht scheiden onze culinaire wegen als er orgaanvlees opduikt: trippa alla Romana, oftewel pens. Toch geproefd, best lekker hoor in die volle tomatensaus, maar ik ben blijer met mijn bord verse deegwaren (geen pasta maar de Romeinse benaming is me ontschoten) met pesto genovese. Van de wijn erbij word ik ook blij: een Dolcetto d'Alba van Luciano Sandrone uit de streek van de Barolo in Piëmonte. "Fruitgedreven" hoor je wijnkenners wel eens zeggen, dat moet op deze wijn slaan. We proeven fruit, fruit en nog eens fruit. Het hele bataljon rood fruit rukt uit: aardbei, veel kersen en ook een klein zuurtje van de rode bes komt voorbij. Wat volgt is een mooie lange afdronk. 
Tot slot mag de Calisaya niet onvermeld blijven, een curieuze dessertwijn die ik drink bij de mousse van pure chocolade. Dit is een zogenaamde kinawijn, gemaakt door rode wijn enige
tijd te laten trekken op gemalen kinabast. Uit de bast van die boom halen ze kinine-extracten, een stofje dat de Indianen als medicijn gebruikten maar dat vooral bekend is als smaakmaker in tonic. Het geeft de wijn een behoorlijk
bittertje dat mooi in balans is met de zoete en kruidige smaken (er zit ook nog kardemom in). Het is een soort Rivella-ervaring: een beetje vreemd maar wel lekker, zeker in combinatie met de pure chocolade.
