Een tijdje terug zag ik Goudzoekers, een mooi programma van de VPRO. Het ging over de speculatie in dure wijnen. Wijnen die twee jaar geleden nog voor €100 over de toonbank gingen, doen nu wel € 500 tot 700. De vraag was: wie drijft die prijs zo op? En drínken mensen dat dan ook nog op? Ook achter deze bubble blijken… de Chinezen weer te zitten. Zij drijven de prijs op tot idiote hoogte maar wat dóen ze er vervolgens mee?
Je zag een ietwat gegeneerde vertegenwoordiger van een Frans wijnhuis, type aristocratische gentleman, schoorvoetend toegeven dat de meeste Chinezen nog altijd het liefst een glas cola drinken bij de maaltijd. Maar status is alles voor de nieuwe rijken in China, en dat dragen ze ostentatief uit. Dus een vuistdikke Rolex om de pols en een Chateau Lafite Rothschildbij de Pekingeend. Vinden ze waarschijnlijk niet te drinken die Chinezen, want als ongeoefend drinker krijg je deze complexe wijn rauw om je oren. En van het karakteristieke ‘bloemetje’ in het boeket krijgen ze vast ook weinig mee bij al die zoetzure en pittige gerechten. Dan kun je beter in de Elzas (Pinot Gris of Gewürztraminer!) shoppen dan in de Bordeaux. Ik zeg: rare jongens, die Chinezen!
Een tijdje terug zag ik Goudzoekers, een mooi programma van de VPRO. Het ging over de speculatie in dure wijnen. Wijnen die twee jaar geleden nog voor €100 over de toonbank gingen, doen nu wel € 500 tot 700. De vraag was: wie drijft die prijs zo op? En drínken mensen dat dan ook nog op? Ook achter deze bubble blijken… de Chinezen weer te zitten. Zij drijven de prijs op tot idiote hoogte maar wat dóen ze er vervolgens mee? 
