Nog voor ik de wijnkaart kon openslaan, vroeg Stijn van Wijn bij Stijn waar ik zin in had. 'Italië, Südtirol of Sicilië, wit', gaf ik als trefwoorden mee. Dat trof, want buiten de kaart om had hij nog een restje Franz Haas staan. Franz Haas? Ik geef toe dat die naam eerder associaties oproept met een vervoersbedrijf of een schnitzelcateraar.
Onterecht dus. Het familiebedrijf Haas produceert al sinds 1880 wijnen in Südtirol (Alto Adige). De huidige Franz is een eigenzinnige figuur die naast lokale druiven als Lagrein en Schiava ook doodleuk met Riesling en Sauvignon Blanc aan komt zetten. Die twee druiven zitten in de blend die ik drink: de Manna uit 2013. Verder zit er nog Chardonnay en Gewürztraminer in.
Dat klinkt als een raar ratjetoe aan verschillende stijlen. Alsof je een ballroomorkest in een feestschuur met een deathmetal band laat optreden. Wederom: verkeerde associatie! Het resultaat is een ongekend spannende en gelaagde wijn. Knap hoe je complex en harmonieus zo onder één kurk kunt verenigen. Na een dijk van een boeket met vlierbloesem en abrikoos is de smaak verrassend droog en zuiver. Mineralig en een tikkeltje kruidig ook. Een hele fraaie binnenkomer bij Stijn. En daar bleef het niet bij. Ik gooi er even een cliffhanger in: de Barolo van het zuiden - binnenkort op dit blog!
Dat klinkt als een raar ratjetoe aan verschillende stijlen. Alsof je een ballroomorkest in een feestschuur met een deathmetal band laat optreden. Wederom: verkeerde associatie! Het resultaat is een ongekend spannende en gelaagde wijn. Knap hoe je complex en harmonieus zo onder één kurk kunt verenigen. Na een dijk van een boeket met vlierbloesem en abrikoos is de smaak verrassend droog en zuiver. Mineralig en een tikkeltje kruidig ook. Een hele fraaie binnenkomer bij Stijn. En daar bleef het niet bij. Ik gooi er even een cliffhanger in: de Barolo van het zuiden - binnenkort op dit blog!