Er was een tijd dat je de vossenstaarten bij bosjes aan binnenspiegels in auto's zag bungelen. Vervolgens hebben de dobbelstenen en daarna de stinkende plastic kerstboom (met arbre magique opdruk) de staart definitief de das om gedaan. Hoe ik hierop kom? Door een webadvertentie van Het ItaliëPunt.
En zo behandelen we vandaag in de categorie vreemde snuiters de vossenstaart. Uiteraard een Italiaan. Geen land dat zo'n diversiteit aan streekeigen druiven heeft. De Coda di Volpe, oftewel vossenstaart in het Nederlands, is een zuiderling uit Campania. In deze streek maken ze al zo'n vierduizend jaar wijn sinds de oude Grieken ermee begonnen. Streekdruiven als de Aglianico en de Greco (what's in a name) gaan nog terug naar die periode. Onzeker is of de vossenstaart ook al in de oudheid aangeplant stond. Feit is dat 'ie nu wel zijn eigen DOC-zone ten noordoosten van Napoli heeft. Uit die contreien heeft het Italiëpunt de Bianco di Bellona van Tenuta Cavalier Pepe in z'n 14e eeuwse wijnkelder liggen. Die moest ik proeven. Voor bijna tien euri best aan de prijs voor een witte wijn uit deze streek. Maar z'n geld dubbel en dwars waard vind ik. We noteren ananas in de neus. Ik doe het niet vaak maar nu moet ik er toch echt even wat jargon ingooien: het mondgevoel is lactisch en filmend. Delicate dame met pit deze Bellona ('grote knapperd' vrij vertaald). Met frisse kruisbessen in de smaak en een mooie mineralige afdronk. Zelf prijst het wijnhuis de persistenza romantica, de 'lange romantische finale'. Wie had dat gedacht van de vossenstaart.
