 |
| Dat is geen kattenpis, 88 wijnen proeven |
Vandaag was ik bij een wijnproeverij met 88 open wijnen. Dat is geen
kattenpis, 88 wijnen proeven, dus ik besloot een plan de campagne te maken. Met
de proeflijst in mijn hand stelde ik een marsroute op van de mousserende langs de witte
naar de rode wijnen. Verreweg het merendeel was rood,
dus daar was het meeste werk aan de winkel. Het goedkopere segment viel af, net als de nieuwe wereld: ik ben een conservatief drinker. Als proever met ervaring weet ik dat
je niet meteen los moet gaan door bellen van glazen wit naar binnen te slaan.
Want dan proef je later bij de rode wijnen de finesses niet meer. Dus ik hield
me in. Nou ja, wel een extra bodempje ingeschonken bij die lekkere cava. En ook
een extra scheut Chablis om de vermelde hint van citroen te verifiëren. En die Pinot Gris uit de Elzas ging zo lekker naar binnen dat ik vergat te proeven, dus daar moest nog wat bij.
Enfin,
bij rood besloot ik helemaal voor Italië en Frankrijk te gaan. Waar de Barolo en de Barbaresco nog wat stug in de mond lagen, smaakte de Sagrantino di Montefalco naar meer. De kunst bij proeverijen is de onbekende parel(s) te ontdekken. Die diende zich aan met een adellijke titel: de Blason d’Aussières van de familie Lafite de Rothschild. De Rothschildjes maken in de Bordeaux prestigieuze wijnen waar met name de Chinezen
goud geld voor betalen. Ze produceren ook buiten de Bordeaux: deze wijn
komt uit de Corbières. Hier geen Chinese toestanden, dus na afloop kon ik een betaalbare bestelling plaatsen. En nou maar hopen dat 'ie thuis ook zo goed smaakt zonder eerst tien andere wijnen gedronken te hebben...
