Gisteren dronken we een feestelijk glas Hongaarse champagne. Een Hungaria Extra Dry, mijn favoriete peszgö (Hongaars voor mousserende wijn). Elegant en subtiel parelend. We nemen standaard wat flessen mee van het vliegveld in Boedapest. Ik kom er zojuist achter dat ze een verdomd hippe Nederlandse website hebben. Vast het werk van handige jongens die met de al weer op z'n retour zijnde prosecco-hype in hun achterhoofd dit drankje als party drink in Nederland op de markt willen zetten.
Heel anders dan dit soort trendy hipdoenerij is de wereld die de in Hongarije wonende schrijver Jaap Scholten oproept in zijn boeken. In zijn nieuwste boek Kameraad Baron over de Transsylvaanse aristocratie lezen we hoe Jaap zich bij gelegenheid de Hungaria Extra Dry met het ijsblauwe etiket goed laat smaken. Mooi boek trouwens. Ik las eerder van hem Heer & Meester – berichten uit de voormalige dubbelmonarchie, waarin hij met liefde en veel humor vertelt over zijn leven als landheer van weleer. De zomers brengt hij door op het land tussen kleurrijke dorpelingen en de rest van het jaar verblijft hij in het mondaine Boedapest: 'waar ouderwetse galanterie (mét handkus) nog heel gewoon is en waar de Hongaarse champagne vloeit als water'.