11 juli 2013

Weißburgunder volgens het rode boekje

In Süd-Tirol zijn niet alleen de bergen top maar ook de gastronomie. De meeste sterrenrestaurants van Italië vind je in deze kleine regio in het hoge noorden. Geen sinecure als je in de Serie A speelt met culinaire zwaargewichten als Piemonte en Toscane. Ook de wijnen scoren goed. Het Italiaanse rode boekje, de Gambero Rosso, is vol lof over wijn uit Südtirol. In Merano dronk ik een witte wijn die de maximale score van drie glaasjes kreeg. Gek genoeg is dat een Pinot Blanc, die hier heel mooi Weißburgunder heet (of Pinot Bianco). Ik vind het altijd een beetje een laffe  wijn die Pinot Blanc. Type fletse slobberwijn van dertien in een dozijn die op de bedrijfsborrel niemand voor het hoofd stoot.

Maar flets is de 'Sirmian' 2011 Weißburgunder van Nals Margreid zeker niet. Alhoewel de neus weinig indruk maakt, verrast de volle smaak met groene appel en perziken. Een tikkie fris, een zuurtje en een zuiveltje smelten soepeltjes samen in een kruidige afdronk. Prima wijn, maar een topnotering in de nationale wijngids vind ik dan weer teveel eer. 

Lijstjes zijn leuk maar er valt een hoop op af te dingen. Daarom ben ik ook gestopt met Vivino. Een rapportcijfer tussen de 1 en de 4 geven aan elke wijn? Je kunt er weinig mee. Voor je het weet zit je alle aardige wijnen 3 sterren te geven. Dat was deze Sirmian dus ook geworden. Het wachten is op een creatievere app. Bijvoorbeeld een met een breed scala aan trefwoorden voor geur en smaak. Van pis en vis tot alpenweidegras en moerbeienconfituur.