Welke wijn bij welk eten dat weten we nou wel. Welke wijn bij de muziek: laten we het daar eens over hebben. Rock en bier geeft plezier. Maar bij jazz wil ik wijn. Luister naar deze opname: het Charlie Parker Quartet met Erroll Garner op piano uit 1947.
Charlie 'Bird' Parker, jazz-icoon en bebop-koning, speelt hier samen met de begenadigde swing-pianist en componist Erroll Garner (van zijn hand is de jazz-standard Misty). Garner was trouwens een complete autodidact die nooit les had en geen noot kon lezen. Het moet een opwindende tijd geweest zijn, met muzikanten en publiek die gezamenlijk uit hun plaat gingen in rokerige jazzclubs. Het in 1949 opgerichte Birdland in New York bijvoorbeeld, naar Parker vernoemd. Iemand had bedacht dat het leuk was de club te versieren met levende vogeltjes in kooitjes, maar die legden door de rokerige sfeer al snel het loodje.
Afijn, terug naar de wijn. Wat we nodig hebben is een springerige wijn, lichtvoetig en sprankelend. Voor wit kom je dan bijvoorbeeld uit bij de Delicious van Puklavec and friends. Of als je in een jazzclub in Boedapest zit een Cserszegi Fűszeres of een Irsai Olivér. Rood drink je een goede Lambrusco (geen supermarkt-versie!) of een Bardolino.
En als het glas nog niet leeg is dan draaien we uit dezelfde periode de stevig swingende trombonist Tommy Dorsey, hieronder met zijn orkest.