Uit de achterbak

Het grote voordeel van reizen met de auto is dat je flessen wijn mee terug kunt nemen. Hoogleraar psychologie Ap Dijksterhuis schreef er een boek over. Naar aanleiding van de wijnen die hij met dozen tegelijk in zijn achterbak laadt tijdens een week vakantie in Frankrijk vraagt hij zich af: ‘Is dit verzameldrang? Hebberigheid? Of een aanwijzing voor een beginnende psychische stoornis?'
Niets van dat alles bij ondergetekende. Ik sleep geen dozen met koopjes mee en jaag ook geen volmaakte verzameling na. Ik koop alleen mijn favorieten van de vakantie. En zo reisde verspreid over de achterbak een dozijn flessen van Italiaanse en Hongaarse afkomst met ons mee. Twee Italianen hebben we de afgelopen dagen soldaat gemaakt. Beiden van Cantina Tramin, het wijnhuis met het spectaculaire onderkomen in het gelijknamige wijndorp. De fraaie blend 'T' van Chardonnay, Pinot Blanc en Sauvignon Blanc dronken we bij de forel. De Gewürztraminer werd ontkurkt als aperitief. En nu vraag ik me af waarom ik niet meer flessen - of beter: dozen - heb meegenomen van Tramin. Een beginnende psychische stoornis?

Une journée sans vin...

Benedictijner wijn uit Bolzano

Kerk en wijn zijn in de geschiedenis altijd innige bondgenoten geweest. De Bijbel staat vol met verwijzingen naar wijn. Er is het bekende verhaal over Jezus die op een bruiloft water in wijn verandert. En niet zo maar wijn, als we Johannes (2:10) mogen geloven: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ In bijbelse tijden stond wijn voor rijkdom en een goed leven. Aan de andere kant komen in het Oude Testament al rap de ongewenste gevolgen van drankgebruik voorbij. De eerste wijnboer die in de bijbel zijn opwachting maakt, Noach, werd zo dronken van zijn eigen drank dat hij raar en onwenselijk gedrag ging vertonen. 

Het is dankzij monniken dat de teelt van druiven en het maken van wijn in een stroomversnelling kwam. Verschillende kloosters hebben geëxperimenteerd met nieuwe technieken en methoden. Met name de Benedictijner monniken waren actief in de wijnbouw. Zij stichtten een van de voornaamste kloosters van Europa, de Abdij van Cluny, rond het jaar 910. Van daaruit plantten de Benedictijnen enorme wijngaarden aan. Eerst in de Bourgogne en later verspreid over heel Europa.

Het leuke is dat die Benedictijnen nog steeds actief zijn in de wijngaard en daar verdomd goede wijnen produceren. In Hongarije bijvoorbeeld: de abdij van Pannonhalmi Apátsági. En in Italië; tijdens onze vakantie in de Alto Adige ontdekten we de abdijwijn van Muri-Gries, waar een van de beste Lagreinwijnen wordt verbouwd. De monumentale kloosterlijke wijngaard is met 2,7 hectare een van de grootste in het centrum van de stad Bolzano. In eerste instantie werd de wijn alleen voor eigen gebruik geproduceerd, maar vanaf het begin van de 20e eeuw kwam daar verandering in. Gelukkig maar want het is een prachtige wijn. Fluweelzacht, warm en bomvol zwart fruit. Ik maak een buiging en neem mijn hoed af voor dit monnikenwerk.

@Boedapest - bij DropShop

Eerder schreef ik dat ik in Boedapest naar twee wijnbarren zou gaan: Divino en DropShop. De eerste middenin het historische centrum van Pest, naast de basiliek. De tweede op een minstens zo interessante locatie: bij de prachtig gerestaureerde brug Margit híd die toegang geeft tot het Margit-sziget, het lommerrijke schiereiland waar het aangenaam slenteren is. Bij DropShop geen wijnkaart: ze passen hun selectie wijnen zo vaak aan, zo verklaart de barman, dat de wijnen alleen op het krijtbord achter de bar staan geschreven. 

Op het terras is het goed toeven, op een steenworp afstand van de Donau brengt een briesje verkoeling. Wat drinken we? Mousserend graag. De barman werpt ons een samenzweerderige blik toe en zegt dat we de beste Hongaarse mousserende wijn gaan drinken: de Királyudvar Tokaji Pezsgö. Een blend van de Tokaji druivenklassiekers Furmint en Hárslevelű. Mooie subtiele mousse, fris en met die karakteristieke Furmint-fruitigheid. Voor Tokaji-fans ongetwijfeld de beste bubbels, voor mij bijzonder lekker.

Wat drink je na zo'n binnenkomer? Doorgaan met hetzelfde is verleidelijk maar iets nieuws proeven ook. Dus gaan we voor een witte Pinot Noir uit Etyek: de Kertész Blanc de Noirs. Als rode Pinot Noir-liefhebber is het altijd een feest varianten van deze druif tegen te komen. Het is niet alleen de basis van de Bourgogne maar ook van Champagne. En hier dus in Etyek aangeplant voor deze witte wijn. De geur is onverwacht aromatisch, bloemig, perzik en meloen. Je zou bijna denken een Spaanse Verdejo in je glas te hebben, maar de smaak is verrassend droog en fris. Ik proef groene appels, gevolgd door een volle ronde afdronk. Wat een geweldige plek is DropShop: als ik in Boedapest zou wonen, dan zou ik een stamtafeltje claimen.

Furmint bij bijna veertig graden

Het is een hemelse stad Boedapest maar dit zijn welhaast helse omstandigheden. In de schaduw van de imposante basiliek zit ik op het terras van wijnbar Divino. De schaduw brengt weinig verkoeling, het lijkt alsof de straatstenen en de muren van de huizen de warmte driedubbel in je gezicht slingeren. Maar goed, dit is een kwestie van "nu we er toch zijn". Achter de barman (of eigenlijk de sommelier) een groot krijtbord met tientallen open wijnen. Op zijn advies, de hitte meegewogen, krijg ik een glas Furmint van Kardos Padihegy. Buiten krijgt de wijn geen kans om koel te blijven dus ik moet een beetje doordrinken. Geen probleem want dit is een heerlijke wijn. Fris, zuiver en met die typische Furmint-smaak die je buiten Hongarije niet vindt (ik citeer hier de barman).