Natte hond

Onlangs dronk ik bij de hertenbief een Zuid-Afrikaanse rode wijn van Thokozani. Ik drink eigenlijk nooit Zuid-Afrikaans maar deze wijn voert het volgende trio op z'n etiket: Shiraz-Mourvèdre-Viognier. Dat is een opmerkelijke combinatie. De witte viognierdruif staat in z'n eentje garant voor een rijk aroma en een bloemig boeket. Achteraf blijkt er maar 3% viognier in te zitten, het is waarschijnlijk meer voor de show. Desalniettemin is dit een hele interessante wijn. Dertien-in-een-dozijn-proefnotities als 'rond', 'soepel' en 'zwart fruit' slaan hier de plank finaal mis. De neus geeft aanleiding tot creatiever proza. 'Hij ruikt naar natte hond', was mijn eerste reactie. Vettig leer, tabak, oude schuur. Dat lijkt negatief maar dat is het niet. Hele oude, onbetaalbare grand cru's doen kenners ook wel eens zwijmelen over edele rottingsgeuren. 'Ruikt naar schaap' heb ik wel eens iemand op een proeverij monter horen zeggen; bepaald geen diskwalificatie.