Kleinschalig en kleurrijk: Fiano & Negroamaro

Op dagen dat mijn werk meer als corvee voelt dan als carrière, mag ik graag mijmeren over het concept van een eigen wijnbar. Met Da Guido in sierlijke krulletters op de ramen en van die olijke bolle wijntonnen voor de deur. Een beetje bakvissenromantiek natuurlijk. Bovendien niet echt een nieuw idee: je struikelt tegenwoordig over de wijnbarren in Nederland. Maar wat ik wel anders zou doen is de wijnkaart. Radicaal op de bres voor kleinschalige en kleurrijke druiven. Dus geen holadijee-Chardonnay en suffe Sauvignon blanc's, maar Riesling, Müller-Thurgau en Furmint op de kaart. En Fiano! Ik schreef er al eens over. Frivool wit uit Zuid-Italië. Ik dronk 'em voor het eerst in de streek van het bedwelmend rood: Puglia. De rode wijnen van Puglia krijgen goddank steeds meer voet aan de koude grond in Nederland. Terecht: heel veel zon en ronde body voor relatief weinig geld. Lekker bij de cucina rustica van lamsgebraad en schapenkaas. Maar de ellenlange kustlijn van Puglia zie je ook aan de dis terug: veel vis. Waarbij ze dan bij voorkeur een lichte witte wijn schenken.

Bij de Perfectewijn Winkel - een nogal aanmatigende naam maar ze hebben wel een verdomd goed online assortiment dat ze in Oisterwijk fysiek uitventen - vond ik de Doppio Passo Fiano. Met zijn wulps mediterraan boeket van citroenbloesem, honing en bergamot is de toon meteen gezet. Ook in de smaak zijn fris en zoet mooi in balans: ik proef peer en limoen, met in de afdronk de smaak van geroosterde amandelen

Ook uit Puglia en ook bij Perfectewijn vond ik de (rode) Negroamaro "I Muri". Een neus vol zonnige beloftes: zoete bramen en chocola. Toch heeft 'ie in de mond ook de frisheid van kersen, een kruidig en peperig randje. Verraderlijk lekker - rond maar met bite. 
Beide wijnen zouden zo de huiswijnen van mijn imaginaire wijnbar kunnen zijn! 

Taurasi: de Barolo van het zuiden

Na het weelderig wit van Franz Haas was het tijd voor opwarmend rood - de noordoostelijke poolwind tintelde nog na om onze oren. We sloegen de wijnkaart van Wijn bij Stijn erop na. De prima Primitivo - zwoel en zondoorstoofd - was een uiterst aangenaam tussendoortje, maar echt nieuwsgierig keek ik uit naar de Taurasi Vesevo. Een topwijn van de Aglianico-druif uit Campanië - het zuidwesten van Italië rond Napels. Die regio is niet bepaald beroemd om z'n wijnen. Terwijl de wijnbouw hier toch al millennia meegaat dankzij de Grieken en Romeinen. Er groeien zelfs nog afstammelingen van door de Grieken geïntroduceerde druivensoorten: onder andere de Aglianico en de - what's in a name - Greco. 

De Taurasi is de enige topwijn van Campanië. De benaming 'Barolo van het zuiden' is geen marketingtrucje. Aglianico is verwant aan de Nebbiolo, de druif die in Piëmonte vooral faam geniet dankzij de Barolowijnen. Daar moet je van houden overigens. Ikzelf ben geen fan van hun krachtige tannines en prominente zuren. De Aglianico groeit natuurlijk wel in een heel ander klimaat dan de Nebbiolo. Dik 700 kilometer zuidelijker zijn de winters een stuk milder en de zomers droger. En dan is er nog de nabijheid van de oude Vesuvius, waar het etiket naar verwijst. Opgegroeid in de vulkanische bodem krijgt 'ie vervolgens 16 maanden houtrijping. Zon, mineralen en eik: een ideale receptuur voor een krachtige body. De wijn is diepdonker rood en geurt je kruidig en vol rood fruit tegemoet. De smaak is van een verrassende frisheid, veel minder zwaar dan ik verwachtte. Drop, laurier en op de achtergrond een fijn bescheiden vleugje vanille. Weer een eigenzinnige wijn bij Stijn ontdekt. Echt een aanwinst voor Den Bosch, deze wijnbar!