Er is in Nederland steeds meer aanbod in open wijnen per glas, zowel
op café als in restaurants. Dat is een ontwikkeling die ik
toejuich. In Italië hebben ze dit systeem al langer. Maar waar in Italië de wijnkennis bij het horecapersoneel in de genen zit (ze
drinken wijn al van jongs af aan en dat is dan lekker overzichtelijk
Italiaanse wijn uit eigen streek), moet de Nederlandse bediening
bijgeschoold worden. En daar wringt de schoen vaak.
Vorige week deden we
twee wijnbarren in de Bossche binnenstad aan. We startten op het terras bij Bottles & Bites en toen het frisser werd verkasten we naar binnen op de chesterfields van wijnbar Zoetelief. De bedienende jongedames in beide zaken
waren alleraardigst maar stonden al snel met de mond vol tanden toen ik doorvroeg na het opnoemen van naam en druivensoort. Waar de Viognier
vandaan komt? "Dat ga ik even vragen". De volgende schonk mij doodleuk
een Chileen in terwijl ze me verzekerde dat het Italiaanse wijn was. Ik
zag alleen het Engelse woord "Valley" op het etiket. Geen Italiaan dus.
Waar je in Nederland vaak werkstudenten aan je tafel krijgt, komt er in
Italië meestal een heer van middelbare leeftijd langs met kennis van zaken uit
eigen ervaring.
Ga er ook maar aan staan in Nederland. Het spectrum aan wijnen stuitert van 'nieuwe' werelddelen als Zuid-Amerika en Zuid-Afrika via opkomende landen als Oostenrijk en Duitsland naar het klassieke trio Frankrijk, Italië en Spanje. En daar wordt dan ook nog fusion bij gekookt of gesnackt. Meer focus zou ik zeggen: óf op druif óf op land dan wel streek. En verplicht naar bijscholing in Italië.
Ga er ook maar aan staan in Nederland. Het spectrum aan wijnen stuitert van 'nieuwe' werelddelen als Zuid-Amerika en Zuid-Afrika via opkomende landen als Oostenrijk en Duitsland naar het klassieke trio Frankrijk, Italië en Spanje. En daar wordt dan ook nog fusion bij gekookt of gesnackt. Meer focus zou ik zeggen: óf op druif óf op land dan wel streek. En verplicht naar bijscholing in Italië.